„Śmierć fałszywemu Imperatorowi! Precz z Górą, wolność dla ludzi!".
Arena Dłużników płonie w ogniu dzikiej, desperackiej rebelii, rozpętanej przez zaopatrzonych w płonącą Purpurą broń gladiatorów. Archanioł Michał miota się w bezsilnej furii, rzucając przeciwko ludziom kolejne zastępy Wysłanników.
Jednak sprawy komplikują się… nie to, iż „niespodziewanie", bo w sumie nigdy nic nie było proste. Ale tym razem nawet Zek czuje, że coś jest potężnie nie tak i inicjuje się gubić. Nie to, iż w przebiegu wydarzeń. Nawet nie w przestrzeni i nie we własnej głowie. Zek zaczyna gubić się w czasie.
Trąby nieudanej Apokalipsy nadal grają swą fałszywą melodię, świat powoli pokrywa się pleśnią, niczym ostatnia kanapka zapomniana w czeluściach plecaka w trakcie wakacji, ale impreza przecież trwa! Nie ma zlituj, trzeba zakasać rękawy i zasuwać – gdzieś tam jest Jonasz, no i wypadałoby spotkać się z Azraelem. A może i zobaczyć własną rodzinę?
W końcu świat się sam nie uratuje!
