Lin-chi I-hsuan, ojciec linii przekazu Szkoły Zen Lin-chi (jap. Rinzai), zmarł 10 stycznia 866 roku, u schyłku dynastii Tang (618-907 n.e.), w czasie trwania której pojawiło się wielu pokaźnych mistrzów zen - Te-shan, Huang-po, Chao-chou, Nan-chuan, Pai-chang. (...) Jak wszelkich pokaźnych mistrzów zen, wiedza Lin-chi była głęboko zakorzeniona w naukach buddyjskich i poparta rewelacyjną znajomością pism, które zresztą nieraz cytował. Jednak zamiast rutynowej pamięciowej nauki wymagał on rzeczywistego wglądu w pisma, a także życia, które z takiego wglądu wypływa. Jeśli czasami zdarza mu się szydzić, to nie z pism, ale ze swych uczniów, którzy woleli pobożnie i kurczowo trzymać się słów, niżeli próbować je zrozumieć. (...) Lin-chi ma opinię szczególnie gwałtownego i bezpośredniego. Kiedy naprawdę się wścieka, to jedynie po to, aby odciąć przywiązanie do jakiegokolwiek ideału czy również idei, a należy pamiętać, iż zwraca się przy tym do doświadczonych mnichów. Jego pozorne przeczenie samemu sobie jest kolejnym zręcznym środkiem, które ma na celu wyrwanie uczniów ze stanu samozadowolenia. W tych zapiskachLin-chi mówi sam za siebie, jasno i niezaprzeczalnie.
Ze wstępu tłumacza angielskiego Irmgarda Schloegla
darmowy fragment:
