Od ponad dwóch dekad nad wyraz intensywnie rozwija się w Polsce historia wojskowości. Co niezwykle widoczne prowadzone badania nie sprowadzają się jedynie do odtwarzania dziejów wojen, kampanii czy bitew, a prowadzone są na wielu płaszczyznach tematycznych, co powoduje, iż mamy do czynienia z rzeczywistymi badaniami nad historią wojskowości.
nieraz powraca się przy tym do zagadnień, którymi zajmowali się badacze polscy w XIX w. I pierwszej połowie XX w., a tym samym na pozór wydawałoby się, że zostały poprawnie opracowane. Zalicza się do nich historia prawa wojskowego z okresu Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Prace kilku historyków i historyków prawa, wśród których warsztatowo i od strony sumienności prowadzonych badaniach uwydatnia się Karol Łopatecki, dowodzą jednak, że wciąż jest to zagadnienie badawcze rozwojowe w historii wojskowości, zwłaszcza, gdy weźmie się po uwagę, że praktycznie wszystkie prace, których górną granicą chronologiczną jest koniec XVIII w., dotyczącą polskiego prawa wojskowego.
Tymczasem w badaniach polskich badaczy, tak historyków zawodowych, jak i pasjonatów, coraz częściej poruszane są zagadnienia z zakresu historii wojskowości europejskiej, a w odniesieniu do XIX w. I XX w.
także powszechnej. Jednym z historyków młodszego pokolenia, który zajmując się epoką nowożytną wyszedł poza badania nad dziejami militarnymi Polski jest Paweł Krokosz, specjalizujący się w historii wojskowości rosyjskiej pierwszych dekad XVIII wspólna praca obu wymienionych powyżej historyków zaowocował powstaniem niezwykle niebanalnego, a co więcej pionierskiego w polskiej historiografii wojskowej wydawnictwa źródłowego.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
