W Polsce prawie cała energetyka zawodowa bazuje na spalaniu paliw stałych. Spalanie węgla kamiennego lub brunatnego corocznie wytwarza miliony ton ubocznych produktów spalania (UPS). Część z nich jest używana gospodarczo,lecz spora liczba musi być składowana na przepełnionych składowiskach.
Od kilkunastu lat rozwijana jest technika spalania paliw stałych w paleniskach z cyrkulacyjną warstwą fluidalną, w głównej mierze w skojarzeniu z odsiarczaniem spalin. Nowa technologia spalania zapewnia m.in. Obniżenie emisji destrukcyjnych związków do atmosfery.
ilość odpadów powstających ze spalania fluidalnego w Polsce w ciągu ostatnich lat stanowczo wzrosła. Niższa temperatura spalania i dodatek sorbentu wywołują, iż popioły otrzymywane z kotłów fluidalnych są niełatwe do zastosowania w technice cementu i betonu, m.in.
ze względu na ich wysoką wodożądność, zawartość wolnego wapna i znaczących ilości związków siarki. W dodatku popioły fluidalne charakteryzują się istotną zmiennością atrybuty, na co składa się współspalanie paliw innych niżeli węgiel oraz łączenie spalania z procesem odsiarczania.
Poszukując nowych sposobów użycia tego rodzaju odpadu, podjęto badania nad możliwością ich dodawania do zawiesin twardniejących. Zawiesina twardniejąca to materiał wielofazowy, różniący się znacząco od zapraw i betonów cementowych jednocześnie składem, jak i właściwościami (w stanie płynnym oraz po stwardnieniu).
Przeważająca ilość wody, obecność bentonitu, spoiwa (np. Cementu) i dodatków mineralnych (np. Uboczne produkty spalania) powodują, że zawiesina twardniejąca po związaniu spoiwa wykazuje parametry materiału konstrukcyjnego, optymalnie wytrzymałego i wodoszczelnego, np.
na przesłony przeciwfiltracyjne. Jednak wzajemna interakcja pomiędzy składnikami sprawia odmienne zachowanie w warunkach korozyjnych stwardniałej zawiesinyw stosunku do znanych, opisanych modeli zachowań zapraw albo betonów.nieprzystępna natura przemian chemicznych zachodzących w mineralnych materiałach wiążących i parametry popiołów fluidalnych sprawiają, że ich dodatek do zawiesin twardniejących wymaga głębszego rozpoznania.
Szczególnym wyzwaniem jest rozpoznanie parametry zawiesin twardniejących z popiołami fluidalnymi, które pracują w warunkach agresywności chemicznej środowiska wodno-gruntowego, co ma miejsce w przesłonach przeciwfiltracyjnych realizowanych w obiektach ochrony środowiska (składowiska odpadów, ochronaujęć wód podziemnych przed zanieczyszczeniem itp.).
Miarą szczelności zawiesin twardniejących jest ich przepuszczalność hydrauliczna. Warunkuje ją przeważnie struktura porowatości i atrybuty odfiltrowującego medium. Oprócz temperatury i cech fizycznych cieczy (lepkość, gęstość) ważne są także jej cechy chemiczne, a zwłaszcza zdolność wchodzenia w reakcje ze składnikami zawiesiny (przemiany korozyjne).
Przemiany te mogą stanowczo zmieniać strukturę materiału i jego właściwości, w tym przepuszczalność hydrauliczną. Ma to szczególne znaczenie, gdy przesłony przeciwfiltracyjne służą do separacji wód podziemnych od źródeł zanieczyszczenia.
W prezentowanej monografii podjęto zagadnienie oporności filtracyjnej zawiesin twardniejących z dodatkiem dwóch rodzajów popiołów fluidalnych: ze spalania węgla kamiennego oraz brunatnego, w warunkach agresji chemicznej.
Biorąc pod uwagę powyższe przesłanki, badano zachowanie się zawiesin twardniejących z dodatkiem popiołów ze spalania fluidalnego w warunkach korozyjnych względem użytkowanego spoiwa, przy czym kontakt z agresywnymi cieczami zapewniono przez wymuszenie ich filtracji w porowatej strukturze materiału.
