Książka demonstruje losy Piotra, cara Bułgarii (927-969) i Marii Lekapeny (927-?963), jego małżonki, bizantyńskiej cesarzówny, córki Krzysztofa Lekapena, na tle dziejów rządzonego przez nich państwa. Ich wspólne panowanie trwało ok.
35 lat, a pośmierci żony Piotr sprawował władzę jeszcze ok. 7 lat. Mimo tak długich rządów ich postacie, a wyjątkowo Marii, nie są korzystnie oświetlonew źródłach. Jest również znamienne,zarówno Piotr, jak i Maria głównie nie są należycie oceniani poprzez współczesnych uczonych.
Piotr jest uznawany za władcę słabego, koncentrującego uwagę na sprawach Kościoła, pozbawionego pokaźniejszych ambicji. Czyni się go odpowiedzialnym za kryzys i upadek państwa bułgarskiego, który nastąpił raptem w dwa lata po jego smierci (971 r.).
Z kolei w Marii uczeni, nad wyraz bułgarscy, widzą reprezentantkę bizantyńskich interesów i propagatorkę bizantyńskiej kultury, a niektórzy wręcz określali ją mianem biznatyńskiego agenta na bułgarskim tronie.
Autorzy książki – pierwszej w światowej literaturze monografii poświęconej Piotrowi i Marii – dzięki gruntownej analizie źródeł, nadzwyczajnej znajomości literatury przedmiotu, budują wywazony, pozbawiony negatywnych emocji obraz roli swych bohaterów w dziejach państwa bułgarskiego w X w.
