Ilona Dworak-Cousin urodziła się 3 maja 1949 roku we Wrocławiu w zasymilowanej, inteligenckiej rodzinie żydowskiej. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych była studentką Uniwersytetu Bolońskiego we Włoszech, gdzie uzyskała stopień doktora farmacji.
W latach dziewięćdziesiątych odbyła studia podyplomowe w ośrodku edukacyjnym Alma w Tel Awiwie (Literatura) i w Instytucie Yad Vashem w Jerozolimie (Historia Zagłady Żydów). Równolegle z pracą zawodową autorka udziela się jako aktywistka społeczna i pisarka.
Pisze po polsku i po hebrajsku. Współpracowała z gazetą „Nowiny-Kurier”. W 1995 roku opublikowała tomik poezji w języku hebrajskim zatytułowany „Galej chajej” (Fale mojego życia). W 2000 roku w Tel Awiwie pozostał wydany tom prozy hebrajskiej „Chacaj sipurim” (Opowiadania niedokończone).
Rok później ukazał się on w języku polskim. W 2008 roku autorka opublikowała w Polsce kolejną autobiograficzną książkę, tym razem napisaną w języku polskim, zatytułowaną „Dybuk wspomnień”. Tematem najnowszej książki Ilony Dworak-Cousin jest poszukiwanie prawdy o przeszłości.
Proza ta stanowi zapis tęsknoty za światem, który przeminął. Autorka podejmuje próbę przywrócenia przerwanej ciągłości dziejów własnej rodziny. Ślady pamięci, a właściwie ich cienie, wynajduje w przeróżnych okresach historycznych i miejscach: Galicji końca XIX i początku XX wieku, międzywojennej Polsce, Polsce pod okupacją niemiecką, w latach wojennej tułaczki rodziców oraz w domu rodzinnym we współczesnym Izraelu.
