Powinowactwa wyszehradzkie to kolejna, wydana w Polsce, książka profesora Csaba G. Kissa, węgierskiego eseisty, historyka literatury i kultury. Uznanego uczonego, polonofila.
Csaba G. Kiss w swoich badaniach i publikacjach pozostał wierny problematyce środkowoeuropejskiej. Zajmuje się nią od dawna, niezależnie od koniunktur politycznych i mód intelektualnych. Powinowactwa wyszehradzkie są tego kolejnym świadectwem.
Pomieszczone w niej wspomnienia, szkice i eseje traktują o związkach, lecz i problemach natury politycznej i kulturowej, którymi żyły kiedyś i żyją dziś narody państw Europy Środkowo-Wschodniej. O przyjaźniach, ale i antagonizmach, już to łączących, już to dzielących ludzi zamieszkujących, nierzadko po sąsiedzku, kraje tego regionu.
Książka zawiera pisma różne, od osobistej impresji poświęconej „stolicy młodości” – Krakowowi po rozprawy o charakterze naukowym. Podzielona jest na trzy części: Wspomnienia, wywiady, Kody węgiersko-polskie, a także drobna ojczyzna: Europa Środkowa. Mimo że niezbyt pojemnościowo znaczna z całą mocą uwidacznia niezwykłą erudycyjność autora, kompetencyjność i olbrzymi ładunek wiedzy o nas i naszych antenatach. O atrakcyjnych tradycjach, bogatej kulturze i sporej literaturze, z którą obcowanie daje nie lada satysfakcję i poczucie wartości.
