Monografia obejmuje zagadnienia optymalizacji rozmiarów przekroju, kształtu i topologii z zastosowaniem metody komponentów skończonych. Projektowanie konstrukcji o wysokiej sztywności z wykorzystaniem optymalizacji strukturalnej przedstawiono zarówno od strony podstaw teoretycznych, jak i w odniesieniu do rzeczywistych algorytmów użytkowanych w inżynierskich systemach komputerowych.
Szczegółowo opisano problem optymalizacji topologicznej, a także specyfikę projektowania z wykorzystaniem poszukiwania formy projektowanego obiektu. Odniesiono się do problemu interpretacji wyników optymalizacji topologicznej.
Przedstawiono autorski biomimetyczny system optymalizacji strukturalnej, umożliwiający unikalne połączenie różnorodnych rodzajów optymalizacji w jednej procedurze numerycznej. Przedstawiono przykłady optymalizacji strukturalnej wraz z opisem sposobu przeprowadzania obliczeń.
