Psychiatryczne i psychologiczne uwarunkowania astmy ciężkiej i trudnej

Astma oskrzelowa należy do częściej występujących na świecie chorób, a koszty jej leczenia stanowią poważny problem dla służby zdrowia we wszelkich krajach rozwiniętych. Nie jest jasne, dlaczego wzrasta częstość jej występowania i zaznacza się niepokojąca tendencja do wzrostu ciężkości oraz trudności z uzyskaniem korzystnej kontroli, czyli ustępowania objawów podczas należycie prowadzonego leczenia internistycznego. Dzieje się tak jednak nie tylko w tych częściach świata, gdzie ma miejsce prędki rozwój przemysłu, zmiany dotyczące środowiska i żywienia,jeszcze w krajach rozwijających się, mniej zagrożonych naturalnie, jednak równocześnie niedysponujących powszechnym dostępem do progresywnego leczenia. Z całą pewnością jest to problem posiadający niemało źródeł, które wzajemnie na siebie oddziałują.
Jednym z ekspresowo się rozwijających nurtów badań zmierzających do wyjaśnienia tego stanu rzeczy jest próba powiązania internistycznej wiedzy na temat astmy z wiedzą psychiatryczną, dotyczącą zaburzeń psychicznych, które nad wyraz często współwystępują z astmą, zwłaszcza o ciężkim nasileniu. Kierunek ten zajmuje się nie tylko samym faktem współwystępowania astmy i zaburzeń psychicznych, pośród których unikatowe znaczenie posiadają zespół lęku napadowego (Panic disorder – PD), a także objawy depresyjne. Wspólne badania internistyczne i psychiatryczne dotyczące astmy mają raczej na celu określenie wzajemnych, głębokich związków pomiędzy nimi, prowadzących do nasilania się ciężkości astmy, aż do skrajnej sytuacji klinicznego obrazu astmy przewlekłej, ciężkiej, niepodatnej na leczenie i zagrażającej życiu, czyli „ciężkiej i trudnej".