Czy twórczości można się nauczyć?
Czy można ją trenować i rozwijać, jak trenuje i rozwija się mięśnie?
Czy warto być twórczym?
„Trening twórczości" to podręcznik sprawdzonych metod, ćwiczeń i sposobów oddziaływania, które rozwijają twórcze myślenie i działanie, a przy okazji są nadzwyczajną zabawą. Zostały opracowane bardzo skrupulatnie poprzez grono dociekliwych naukowców i praktyków. Książka przedstawia niemało praktycznych zadań i analizuje ich wpływ na rozwój twórczości.
Jest to rewelacyjny przewodnik dla psychologów, trenerów, rodziców, szefów i wszystkich, którzy chcieliby pobudzać kreatywność w swoim otoczeniu. Dziesiątki ćwiczeń, komplet problemów dyżurnych do pracy na sesjach kreatywnych i ćwiczenia na rozgrzewkę.
Zawarte w książce ćwiczenia oprócz twórczości rozwijają też efektywnie komunikację i sprzyjają budowaniu relacji międzyludzkich.
aczkolwiek głównym adresatem tej książki są osoby organizujące treningi w ścisłym sensie, zwłaszcza treningi grupowe, istnieje możliwość jej użycia w sytuacjach mniej standardowych, na przykład w szkole. Przypuśćmy, iż nauczyciel biologii uczy o tym, w jaki sposób wirus atakuje komórkę: wprowadza on do wnętrza komórki swój materiał genetyczny, który replikując się, zakłóca metabolizm komórki-nosiciela aż do jej zniszczenia. Postępuje więc tak, jak oddział dywersantów na tyłach nieprzyjacielskiej armii. Być może analogia mogłaby być bardziej stosowna, chodzi jednak o to, by w ogóle nauczać w konwencji analogii i metafory. Takie nauczanie bliższe jest myśleniu twórczemu, a przecież „uczymy się najlepiej wtedy, gdy robimy wynalazki" (Piaget). Inaczej mówiąc, zastosowanie analogii, metafory albo innego narzędzia twórczości powoduje, iż uczeń zdobywa wiedzę w sposób bardziej trwały i bardziej interesujący, niżeli dzieje się to w wypadku konwencjonalnych zabiegów metodycznych.
Fragment „Wstępu"
Edward Nęcka - profesor psychologii w Uniwersytecie Jagiellońskim. Współpracuje też z Uniwersytetem SWPS. Specjalizuje się w problematyce z pogranicza psychologii poznawczej i psychologii różnic jednostkowych. Prowadzi badania na temat poznawczego podłoża cech osobniczych, takich jak kreatywność, inteligencja i samokontrola. Oprócz licznych artykułów zawierających opis wyników badań, opublikował osiem książek – podręczników i monografii. Jest współautorem (z J. Orzechowskim i B. Szymurą) podręcznika pt. „Psychologia poznawcza" i autorem książki „Trening poznawczy". Od roku 2001 jest członkiem Polskiej Akademii Nauk.
