Ostatni tom listów Stanisława Ignacego Witkiewicza (tak duży, że podzielony na dwie części) obejmuje korespondencję z lat 1934−1939. Gromadzi m.in. Ogromny zbiór listów do niemieckiego filozofa Hansa Corneliusa oraz jednakowo obfitą korespondencję z Romanem Ingardenem. Wśród adresatów są Jan Leszczyński, Tadeusz Langier, Józef Mehoffer, Karol Ludwik Koniński, Jerzy Eugeniusz Płomieński, Bronisława Włodarska i siedem nastoletnia Maria Zarotyńska, z którą łączył Witkacego burzliwy romans.
W Aneksie zamieszczono odnalezione w Paryżu listy do dr. Aleksandre’a Rouhiera, który przysyłał Witkacemu pigułki peyotlu. To sensacyjne odkrycie dowodzi, że „Witkacy ciągle pisze...”.
