Turcja – potęga demograficzna i gospodarcza, której znaczenie na scenie międzynarodowej stale rośnie – z całą pewnością należy obecnie do „krajów wschodzących”. Położona w miejscu, gdzie stykają się ze sobą trzy ważne obszary: wspólnotowa Europa, Środkowy Wschód i kraje byłego ZSRR, konwencjonalnie jest postrzegana jako most między Wschodem i Zachodem. Jednak za tym wyobrażeniem kryje się widocznie bardziej złożona rzeczywistość.
najczęściej tureckie terytorium naznaczone jest trzema fundamentalnymi dychotomiami: naturalną opozycją pomiędzy regionami nadmorskimi na obrzeżach i półpustynnym interiorem; opozycją w rozmiarze rozwoju pomiędzy uprzemysłowionym zachodem i zapóźnionym wschodem; brakiem równowagi miedzy regionami wiejskimi a miastami, w których żyje aktualnie większość ludności i które są silnie zhierarchizowane. Zresztą ciągłość zachodząca między wewnętrzną dynamiką a przepływami ukierunkowanymi na zewnątrz sprawia, iż kraj znajduje się w centrum pola sił demograficznych, gospodarczych i geopolitycznych. Turcja jest bowiem równocześnie krajem emigracji, imigracji i dynamicznej migracji wewnętrznej. Klasyczne formy przemieszczeń ludności, jak koczownicze pasterstwo czy handlowe kursowanie karawan, nakładają się na współczesne migracje zarobkowe prowadząc do powstania złożonych form cyrkulacji migracyjnej.
Książka stanowi jedyną w swoim typu, bogato ilustrowaną syntezę na temat kraju o silnej osobowości, którego zróżnicowanie i bogactwo wewnętrzne wciąż są mało znane.
Marcel Bazin jest emerytowanym profesorem geografii i gospodarki przestrzennej na Uniwersytecie Reims Champagne-Ardenne.
Stéphane de Tapia jest profesorem i dyrektorem badań w Krajowym Centrum Badań Naukowych, w Laboratoire Dynamiques Européennes (Strasburg), i w Departamencie Badań Tureckich na Uniwersytecie w Strasburgu.
darmowy fragment:
