Tadeusz Bułharyn to jedna z kluczowych postaci pozwalających zrozumieć polsko-rosyjskie stosunki w I poł. XIX w., a także dynamikę rozwoju literatury rosyjskiej w okresie od kongresu wiedeńskiego do wojny krymskiej.
Służył najpierw w armii rosyjskiej, później zaś wspólnie z Napoleonem walczył przeciw Rosjanom. W obu armiach został odznaczony za męstwo. W 1819 r. Osiadł w Petersburgu, gdzie w ciągu dziesięciu lat został lubiany za najpoczytniejszego pisarza w Rosji.
Współpracował z III oddziałem, wydawał najpopularniejszą gazetę w Cesarstwie Rosyjskim -,,Siewiernają Pczełę". Jest to pierwsza biografia Tadeusza Bułharyna, mimo że w ciągu ostatnich 25 lat napisano o nim 400 artykułów, a dotyczące go źródła są publikowane od blisko 150 lat.
Książka wyjaśnia, dlaczego Aleksander Puszkin i Nikołaj Gogol poprzez sporo lat zaciekle go zwalczali, Aleksander Gribojedow uważał za najbliższego przyjaciela, Kondratij Rylejew przekazał mu swe utwory, a Adam Mickiewicz dziękował za pomoc i uważał za,,męża uczciwego i idealnego".,,Był dla mnie długo Bułharyn stereotypem renegata na usługach zaborcy.
Właśnie dlatego sądzę, że warto przeczytać jego biografię będącą próbą spokojnego, opartego na źródłach, spojrzenia na blaski i cienie życia tego bezsprzecznie utalentowanego pisarza i publicysty".
prof. Wiktoria Śliwowska (Instytut Historii PAN),,Ten twórca nowoczesnej powieści rosyjskiej, którego fenomenalna popularność masowa w pewnym okresie przyćmiła sławę Puszkina, został wyparty z rosyjskiej pamięci i nauki w wyniku splotu pewnych okoliczności, które teraz znajdują sumienne wyjaśnienia, przekonująco przedstawione przez Autora tej książki".
prof. Aleksander Lipatow (Instytut Słowianoznawstwa RAN) Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
