Temat, który podjęła Karolina Koprowska w swojej książce, jest jednocześnie szczególnie ważny mentalnie, społecznie, historycznie jak i nieprzystępny do obiektywnego, a równocześnie zniuansowanego opisania i merytorycznie wyczerpującego opracowania (przede wszystkim z powodu szczupłości dostępnych świadectw, niepełnej wiedzy, konieczności wnioskowania z pośrednich form zapisu czy zasadniczych luk pamięciowych i nieobecności kluczowych wątków w zachowanych relacjach). W mojej ocenie wszystkie te wyzwania zostały w pracy odważnie podjęte, a problemy, które one niosą rozwiązane, i to z pełnym merytorycznym, jak też etycznym, powodzeniem. Książka ta jest dojrzałym i cennym osiągnięciem badawczym.
Prof. Dr hab. Ryszard Nycz
Książka Karoliny Koprowskiej jest próbą przyjrzenia się współczesnym relacjom polsko-żydowskim inaczej, niż zrobiliby to politolodzy czy historycy. Autorka rozprawy decyduje się na obserwację zjawisk należących do obszaru kultury: interesuje ją dyskurs afektywny i pozasymboliczny (kwestie przemilczeń, gestów, cielesnych odruchów). W ten sposób komplementarnie uzupełnia nowy i jeszcze daleki od wyczerpania ruch w badaniach nad przeszłością.
Dr hab. Roma Sendyka
Prof. Dr hab. Ryszard Nycz
Książka Karoliny Koprowskiej jest próbą przyjrzenia się współczesnym relacjom polsko-żydowskim inaczej, niż zrobiliby to politolodzy czy historycy. Autorka rozprawy decyduje się na obserwację zjawisk należących do obszaru kultury: interesuje ją dyskurs afektywny i pozasymboliczny (kwestie przemilczeń, gestów, cielesnych odruchów). W ten sposób komplementarnie uzupełnia nowy i jeszcze daleki od wyczerpania ruch w badaniach nad przeszłością.
Dr hab. Roma Sendyka
