Rabindranath Tagore (1861-1941) - indyjski poeta, piasrz, myśliciel, filozof, także działacz społeczny, pedagog, pacyfista, laureat literackiej Nagrody Noblaw 1913 roku. Wywarł ogromny wpływ na literaturę indyjską, ale także europejską.
Pisał w języku bengali, a następnie sam tłumaczył swoje utwory na angielski, do jego najważniejszych dzieł należązbiory wierszy "Gitanjali" (za ten zbiór dostał Nagrodę Nobla) "Ksanthika" i "Sonar Tari", powieści i opowiadania "Dom i świat", "Pamięć", Przemijanie" i właśnie "Rozbicie".
Już sam tytuł sporo tłumaczy: jak w całej twórczości Tagorego widać tu rozdwojenie, czy właśnie rozbicie wynikające ze zderzenia dwóch kultur - konwencjonalnej hinduskiej w zderzeniu z kulturą świata zachodniego, zwłaszcza kultury angielskiej.
Dodatkowym elementem pogłębiającym rozbicie jest w tej powieści konflikt pokoleń: wykształcona na uniwersytecie młodzież odrzuca wartości swych rodziców i dziadków, ich moralności może nie tyle wykluczają się, ale muszą powodować konflikty, jednak - podobnie jak w swej doktrynie wychowawczej, gdzie ostatecznie odrzuca zachodnią myśl pedagogiczną - w konsekwencji to zetknięcie dwóch kultur i dwóchcywilizacji sprawia pogłębienie (jednak wraz ze swojego typu powrotem do źródeł) światopoglądu młodych Hindusów.
"Rozbicie" choć hinduskie w treści jest, podobnie jak jego boaterowie, wyjątkowo angielskie w formie; to po prostu żywo napisana, realistyczna opowieść, z barwnymi ludzkimi typami i wartką akcją (na indyjskim tle).
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
