Monografia poświęcona jest problematyce własności ziemskiej w staropolskim województwie bełskim na obecnym pograniczu polsko-ukraińskim. Chronologicznie obejmuje czasy panowania królów saskich (1697-1763), jednak w wielu przypadkach wykracza poza te ramy i sięga lat 1676-1780.
Omawia własność szlachecką, królewską oraz stosunkowo ubogą własność kościelną, tak rzymskokatolicką, jak i unicką. Celem nadrzędnym opracowania jest służenie jako baza informacyjna dla osób zawodowo lub amatorsko parającym się historią (w tym regionalną i genealogią), dlatego w realnie najszerszym stopniu w przypisach uwzględniono odnośniki do ważniejszych odnalezionych aktów rodzinno-posiadajątkowych, jak testamenty, spisy mienia po śmierci, podziały rodzinne, kontrakty kupna-sprzedaży czy inwentarze dóbr ziemskich.
W szerokich aneksach zamieszczono alfabetyczne wykazy miejscowości (i ich właścicieli) istniejących na przełomie XVII i XVIII w. Oraz osad nowo założonych w czasach saskich.
