Jest to w głównej mierze studium o pewnym fragmencie historii filmu dokumentalnego, o tym, jak pod szyldem „kina prawdy" powstało „kino nieprawdy", o tym, z jaką ostrożnością należy podchodzić do filmów niefikcjonalnych. Prezentuje ono, jak widoczna dla ich właściwego odczytania staje się wiedza historyczna, znajomość okoliczności ich realizacji i intencji, jakie przyświecały twórcom. Wreszcie to także książka o tym, jak realia życia ludzi żyjących na wsi, uprawiających ziemię, uległy wypaczeniu i „sformatowaniu" za sprawą dokumentalistów na usługach ideologii i jak nad wyraz cenny wkład w kulturę wnieśli twórcy, którym udało się ten wizerunek odkłamać w swoich filmach i publikacjach.
Z recenzji prof. Mikołaja Jazdona
Dr hab. Jadwiga Hučková, prof. UJ – od 1996 roku pracuje w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się filmem dokumentalnym i fabularnym Europy Środkowej. Od 1997 roku działa w komisji selekcyjnej i Radzie Programowej Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Juror ponad trzydziestu międzynarodowych festiwali filmu dokumentalnego. Opublikowała jako Jadwiga Głowa/Hučková pomiędzy innymi: Dokument po przełomie. Film dokumentalny lat 90. W Europie Środkowo-Wschodniej / Zooming in on History’s Turning Points. Documentaries in the 1990s in Central and Eastern Europe (wstęp i red., Kraków 1999); Dokument filmowy epoki Havla (Kraków 2005); Český a polský dokumentární film w éře evropeizace / Czeski i polski film dokumentalny w czasach europeizacji (wstęp; red. Jadwiga Hučková, Jan Křipač, Iwona Łyko, Praha 2015).