Dotąd powstawały prace dotyczące literatury Holokaustu, zagłady Żydów, a także częściowo z nią związanej literatury drugiej wojny światowej i okupacji, obejmującej także eksterminację Polaków w obozach koncentracyjnych, w Katyniu czy podczas powstania warszawskiego.
Publikacja dotyczy tych zagadnień, a także literatury reagującej na zbrodnie inne niżeli zwłaszcza Szoa, dlatego charakter swego typu rekonesansu mają rozdziały poświęcone pisarskim echom dokonanej przez Turków zagłady Ormian, podjętej poprzez nazistowskie Niemcy,,likwidacji" osób upośledzonych i psychicznie chorych oraz Cyganów i dokonanej poprzez Serbów masakry w Srebrenicy.
Zawarte w książce rozdziały poświęcone literaturze Holokaustu to próba wzbogacenia stanu badań, a w niektórych przypadkach - korekty istniejących ustaleń. Ich przedmiotem są: twórczość i legenda literacka Władysława Szlengla, najwybitniejszego piszącego w języku polskim poety warszawskiego getta; szczególny przejaw recepcji Lokomotywy Juliana Tuwima, jakim są jej,,holokaustowe" parafrazy autorstwa dzieci więzionych w gettach i obozach koncentracyjnych; wspomnienia Leona Weliczkera, więźnia,,obozu janowskiego" we Lwowie i członka,,brygady śmierci"; geneza Medalionów Zofii Nałkowskiej,,,przetwarzanie" poprzez pisarkę dokumentów w literaturę oraz jej współudział w ukształtowaniu,,czarnej legendy" profesora Rudolfa Spannera; literacki motyw,,wycieczki do muzeum" (byłego obozu koncentracyjnego i obozu zagłady) i tekstualna geneza Rzezi chłopców i Warkoczyka Tadeusza Różewicza.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
