"Zatrudnianie cudzoziemców w Polsce, stanowczo spoza Unii Europejskiej, jest znacznie bardziej skomplikowane i czasochłonne niżeli zatrudnienie Polaków. Za cudzoziemca uważa się każdą osobę, która nie ma polskiego obywatelstwa.
Jednak cudzoziemców w zakresie zatrudnienia w Polsce trzeba podzielić na dwie grupy. Jedną grupę stanowią obywatele Unii Europejskiej (oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego – EOG, czyli Islandii, Norwegii, Liechtensteinu), a także Szwajcarii.
W ich przypadku mamy daleko idące ułatwienia i brak barier, jeżeli chodzi o przyjazd, pobyt i podejmowanie pracy w Polsce. Drugą grupę stanowią obywatele państw trzecich (spoza UE i EOG). W ich przypadku procedury są dużo bardziej niełatwe.
widocznie więcej obowiązków czeka także pracodawców. Sam przyjazd takiej osoby do Polski w większości przypadków będzie uzależniony od uzyskania wizy poprzez cudzoziemca. Jednak zezwolenie na pracę nie jest wymagane w sytuacji cudzoziemca spoza UE będącego obywatelem jednego ze sześciu państw sąsiadujących z Polską (dotyczy to Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Rosji, Ukrainy).
Dotyczy to cudzoziemców wykonujących pracę, która nie jest jednocześnie pracą sezonową, poprzez okres nie dłuższy aniżeli 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, jeżeli powiatowy urząd pracy przed rozpoczęciem pracy przez cudzoziemca wpisał oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi do ewidencji oświadczeń, a praca jest realizowana na warunkach określonych w tym oświadczeniu.
Niniejsza publikacja omawia cały cykl zatrudnienia i rozliczania cudzoziemca: jego przyjazd i pobyt, podjęcie pracy (zezwolenie na pracę, procedury uproszczone), obowiązki pracodawców wobec cudzoziemców w zakresie podatków i składek ZUS.
"
