Zmiany uwarunkowań wykonywania zadań zawodowych jako efekt gospodarki 4.0 skłaniają do refleksji nad charakterem pracy ludzkiej, której rezultaty w sporej mierze zależą od wsparcia technologicznego. Pojawiają się pytania o zasady współpracy maszyn technologicznych z człowiekiem, której jakość mogą determinować kwestie związane z zakresem wsparcia technicznego, komunikowaniem się, bezpieczeństwem informacji czy zaufaniem w sytuacji podejmowania decyzji. Wykorzystywanie nowych technologii wymusza też adaptację pracowników do nowych zadań. Procesy dostosowawcze wymagają wyposażenia pracowników w nowe umiejętności dzięki szkoleniom, mentoringowi, a także stwarzaniu warunków do uczenia się w miejscu pracy.
W toczącej się w środowisku akademickim i wśród praktyków dyskusji dotyczącej problemów pracy i rynku pracy w gospodarce 4.0 poszukuje się odpowiedzi na następujące pytania:
Jakie są kierunki zmian w popycie na pracę?
Jakie są nowe wyzwania w zarządzaniu potencjałem pracy?
Jakie kompetencje i perspektywy posiadają poszczególne generacje pracowników na współczesnym rynku pracy?
Jakie są wymogi wobec systemu edukacji i poradnictwa zawodowego?
Jakie zadania stoją przed polityką społeczną w gospodarce 4.0?
W niniejszym zbiorze demonstrujemy przemyślenia i wyniki badań zmierzające do znalezienia odpowiedzi na te pytania.
W toczącej się w środowisku akademickim i wśród praktyków dyskusji dotyczącej problemów pracy i rynku pracy w gospodarce 4.0 poszukuje się odpowiedzi na następujące pytania:
Jakie są kierunki zmian w popycie na pracę?
Jakie są nowe wyzwania w zarządzaniu potencjałem pracy?
Jakie kompetencje i perspektywy posiadają poszczególne generacje pracowników na współczesnym rynku pracy?
Jakie są wymogi wobec systemu edukacji i poradnictwa zawodowego?
Jakie zadania stoją przed polityką społeczną w gospodarce 4.0?
W niniejszym zbiorze demonstrujemy przemyślenia i wyniki badań zmierzające do znalezienia odpowiedzi na te pytania.
