Agnieszka Osiecka była związana ze sceną poprzez całe życie. Pisała wiersze, piosenki, powieści, opowiadania dla dorosłych i dla dzieci, ale także sztuki teatralne i widowiska telewizyjne. Pomysłowe, dowcipne, subtelne, bogate w piosenki i w muzykę, miały najkorzystniejsze parametry pisarstwa tej niezapomnianej Autorki.
Drugi po „Jabłoniach" tom dramatów Agnieszki Osieckiej nosi tytuł „Do dna", jak przedostatni spektakl, przy którym Autorka pracowała w sopockim Teatrze Atelier. Podział utworów pomiędzy tomy miał w zamyśle pokazać, iż twórczość sceniczna Osieckiej mroczniała z upływem lat: wczesne „jasne" sztuki w tomie pierwszym miały być dopełnione późniejszymi „ciemnymi" w tomie drugim. Byłoby jednak obfitym uproszczeniem dzielić te sztuki na pogodne i desperackie, a jeszcze większym – przekładać ten podział na twórczość wczesną i późną. Utwory powstawały przecież w najróżniejszych stylach, nieraz ocierały się o pastisz, od samego początku łączyły liryzm i satyrę.
