Niniejszy traktat jest podzielony na dwie części. W pierwszej części autor dowodzi, że cnota polega właśnie na habitualnym i dominującym umiłowaniu niezmiennego Porządku. Wyjaśnia następnie dwie główne właściwości, które są konieczne do zdobycia i zachowania cnoty, czyli siłę i wolność umysłu.
pokazuje z kolei, jakie są przyczyny okazjonalne światła i uczuć, to znaczy pomocy aktualnych, bez których nie można zdobyć umiłowania Porządku. Wskazuje w końcu przyczyny okazjonalne niektórych poznać, które opierają się produktywności łaski, ażebyśmy wyjątkowo dokładnie ich unikali.
Tak że autor nie zapomina nic z tego, co należy wiedzieć w ogólności, ażeby w pełni stać się prawidłowym człowiekiem. W drugiej części autor objaśnia powinności, zgodnie ze zwyczajnym podziałem, ale w sposób niepospolity.
Chcąc być starannie zrozumianym, unikał nazw cnót i przywar, które według niego w umyśle budzą niejednokrotnie tylko niewyraźne odczucia, a skądinąd sprzyjają wyjątkowo niebezpiecznym błędom, a to dlatego, że zepsucie naszej epoki i różnorakie przesądy przywiązały fałszywe i najzupełniej pogańskie idee do owych idealnych nazw, którymi się przede wszystkim posługujemy, nie zadając sobie trudu, aby je wyjaśnić.(fragment Przestrogi Autora)
