Niniejsza książka ma pozwolić na spojrzenie na kwestie działań na rzecz bezpieczeństwa z pozycji oddziaływań profilaktycznych, które nie są budowane jedynie na podstawie analizy zaistniałych zdarzeń przestępczych,typowo na podstawie umiejętnego użytkowania wiedzy kryminologicznej w codziennej pracy służb odpowiedzialnych za tę płaszczyznę życia społecznego.
Dlatego poruszone zostały m.in. Kwestie: czynników kryminogennych determinujących przestępcze zachowania człowieka, rola ofiary w genezie przestępstwa, cykl prognozowania zachowań przestępczych czy profilowania, które – umiejętnie używane – mogą przyczynić się do spadku przestępczości i wzrostu poczucia bezpieczeństwa lokalnej społeczności.
Autor stara się przekonać, iż budowanie programów prewencji kryminalnej winno być ukierunkowane równocześnie na oddziaływanie na indywidualne zachowanie człowieka, jak i na inicjowanie procesów społecznych, które mają na celu wzrost motywacji poszczególnych osób do zachowań rozszerzających bezpieczeństwo.
Ważne jest ponadto właściwe, proaktywne podejście, które polega na zabezpieczaniu potencjalnych ofiar przed pokrzywdzeniem w wyniku przestępstwa, gdyż badania kryminologiczne wyraźnie wskazują, iż podejście retroaktywne jest produktywne.
W książce znajdują się także tezy uzasadniające twierdzenie, że ze względu na poziom ryzyka pokrzywdzenia w wyniku przestępstwa znaczne są wszystkie trzy następujące poziomy profilaktyki: 1) profilaktyka pierwszorzędowa skierowana jest do osób, które nie były ofiarami przestępstw, ale w stosunku do których istnieje ryzyko pokrzywdzenia; 2) profilaktyka drugorzędowa skierowana jest do tzw.
grup ryzyka, czyli osób najmocniej zagrożonych pokrzywdzeniem; 3) profilaktyka trzeciorzędowa skierowana jest do ofiar przestępstw, aby redukować szkody somatyczne, psychiczne i społeczne wynikające ze szkód zaistniałych w wyniku przestępstwa.
