Zbiór trzech cieszących się największą popularnością poematów heroikomicznych autorstwa Ignacego Krasickiego.
„Myszeidos pieśni X”, czyli „Myszeida”, nawiązuje do legendy o królu Popielu pochodzącej z „Kroniki polskiej” Wincentego Kadłubka. Jest to utwór o wojnie kotów z wojskami szczurzo-mysimi pod dowództwem Gryzomira. Za pomocą świata zwierzęcego autor krytykuje obyczajowość szlachecką, awanturnictwo, egoizm i przekupstwo posłów. Przy okazji wyśmiewa manierę literacką baroku i sentymentalizmu.
„Monachomachia, czyli Wojna mnichów” opowiada historię walki pomiędzy mnichami z dwóch zakonów. Utwór jest dynamiczny, pełen komizmu i groteski. Jest jednak ostrą krytyką ukrytą pod kostiumem zabawnych postaci. Autor – sam będący osobą duchowną – występuje przeciwko zasobnemu życiu kleru, a także próżniactwu i zacofaniu kapłanów.
„Antymonachomachia” powstała jako pozorne przeciwieństwo „Monachomachii”. Autor dokonuje w niej w sposób ironiczny pochwały życia zakonników.
