zasadniczym celem pracy było przedstawienie wypracowanej w ciągu prawie 10 lat badań metodyki oceny stanu powierzchni masywnej konstrukcji betonowej. Bazując na wcześniejszych własnych doświadczeniach zawodowych, a także na rozpoznaniu w czasie licznych spotkań i konferencji potrzeb środowiska hydrotechnicznego, określono szczegółowy cel pracy, jakim było zbadanie podstawowych własności rejestrowanej w czasie naziemnego skanowania intensywności odbicia promienia laserowego od powierzchni betonowej, będącej częścią konstrukcji eksploatowanej budowli piętrzącej, i określenia możliwości użycia tego typu danych radiometrycznych w technicznej Kontroli Zapór (TKZ).
W toku prac, na podstawie badań literaturowych oraz szeregu licznych eksperymentów pomiarowych opisanych w niniejszej pracy, zaproponowano zastosowanie wyników skanowania w postaci obrazów intensywności do oceny stanu powierzchni betonu.
Ważnym elementem opisanej metodyki jest proponowany sposób wyznaczania pól jednorodnych, w zakresie których można porównywać chmury punktów rejestrowane okresowo w czasie kolejnych pomiarów kontrolnych.
Określenie klas zobrazowania i porównywanie ze sobą fragmentów sceny równie sklasyfikowanych pozwala na uzyskanie wyników np. W postaci map deformacji powierzchni obarczonych w niewielkim, zaniedbywalnym stopniu wpływami instrumentalnymi związanymi z lokalizacją stanowiska skanera względem ocenianych powierzchni.
Sposób określania klas zobrazowania i obszarów jednorodnych opisany w pracy jest własnym osiągnięciem autorki, przy czym należy zauważyć, iż klasy zobrazowania zostały określone na podstawie badań literaturowych i pomiarów doświadczanych, których wyniki zostały syntetycznie opisane w pracy.
zastosowanie klasyfikacji rastrowych obrazów intensywności do oceny stanu powierzchni betonowej jest rozwiązaniem specyficznym, niewykorzystywanym do tej pory w ocenie stanu technologicznego konstrukcji betonowych.
Ponieważ w ostatnich latach można zauważyć ogromny postęp w rozwoju technik geoinformacyjnych i pomiarowo-kontrolnych, łączących w sobie techniki terenowych metod pozyskiwania informacji geoprzestrzennych oraz nowoczesne techniki przetwarzania, analizowania, zarządzania, modelowania i wizualizacji informacji o obiektach, tematyka niniejszej monografii w pełni wpisuje się w ten kierunek rozwoju geodezji inżynieryjnej.
Decyzja o wyborze danej technologii pomiarowej poprzedzona jest w głównej mierze analizą sprawności osiągnięcia zamierzonego celu. Jednoczy się to z reguły z dostępem do adekwatnych sprzętów pomiarowych, oprogramowania do obróbki i analizy i koniecznością uzyskania wyniku z wymaganą precyzją i skrupulatnością.
wyraźny jest także czas konieczny do wykonania danego opracowania i koszty z tym związane. Bywają także prace, w których brane są pod uwagę ograniczenia w dostępie do inwentaryzowanego obiektu, podyktowane dużą odległością, brakiem widoczności (przesłonięcia, brak oświetlenia) albo względami bezpieczeństwa (przewody pod napięciem, obiekt w trakcie eksploatacji).
Specyfika budowli piętrzących sprawia, iż obiekty te powinny być szczególnie precyzyjnie monitorowane, a pozyskiwane w czasie pomiarów kontrolnych informacje stosowane do oceny stanu bezpieczeństwa obiektu, do oceny jego stanu technicznego i wspomagania decyzji dotyczących utrzymania budowli.
Oceny stanu technologicznego zapór wodnych nabierają aktualnie szczególnego znaczenia, gdyż większość z polskich zapór przekroczyła już okres eksploatacji, po którym zagrożenie ich bezpieczeństwa nad wyraz wzrasta, a jednocześnie rosnące zagrożenia są lekceważone poprzez właścicieli i użytkowników obiektów.
Niestety, podobnie dzieje się na całym świecie, przykładem może być awaria zapory Oroville (Kalifornia, USA) w lutym 2017 roku. W ciągu prawie 50 lat stosowania konstrukcja tej największej w stanie Kalifornia zapory o wysokości 235 m powinna już przejść dużo bieżących napraw konserwacyjnych i remont główny połączony z modernizacją.
Do czasu awarii władze stanowe uważały,używany do tej pory niewiele znaczący plan konserwacyjny jest zupełnie wystarczający. Już w 2005 roku ostrzegano przed czarnym scenariuszem, eksperci, delegowani przez kilka organizacji organicznych, a w ostatnich latach także eksperci ICOLD – Międzynarodowej Komisji sporych Zapór – nie zostali wysłuchani.
Naziemne skanowanie laserowe pozwala na realizowanie kompleksowych opracowań i analiz, jakie nie były dotąd dostępne dla żadnej z technik pomiarowych używanych w budownictwie i hydrotechnice. Pozwala ono na sporządzanie opracowań prawie dowolnego fragmentu obiektu bez konieczności realizowania dodatkowych prac terenowych i bezpośredniego kontaktu z obiektem.
zezwala na to sposób rejestracji informacji, w wyniku którego otrzymywana jest chmura punktów reprezentujących geometrię skanowanych obiektów i dodatkowe informacje radiometryczne w formie rejestrowanej w czasie pomiaru wartości intensywności odbicia promienia laserowego od powierzchni mierzonego obiektu.
istotnie widocznymi zaletami metody skaningu laserowego jest szybkość rejestracji ogromnej ilości informacji i niskie koszty realizacji pomiaru. Naziemny skaning laserowy jest metodą badawczą bezdotykową, nieinwazyjną i nieniszczącą.
Niewątpliwymi atutami naziemnego skaningu laserowego są: możliwość wykonywania analiz dla dowolnego miejsca budowli w miarę pojawiania się takich potrzeb, bezpieczeństwo pracy przy realizowaniu oceny przez ograniczenie do niezbędnego minimum prac wysokościowych realizowanych przez pracowników, łatwość powtarzania pomiarów, ich porównywania i prezentacji wyników pod warunkiem zastosowania trafnych metod filtracji i analizy chmur punktów, w tym metod opisanych w tej monografii.
