Przygotowany do druku rękopis o sygnaturze 452 z Biblioteki Klasztoru Mechitarystów w Wiedniu ma istotne znaczenie dla poznania dziejów Ormian polskich. Gromadzi rachunki gminy ormiańskiej ze Lwowa z lat 1598-1638, sporządzone niemal wyłącznie w etnolekcie kipczackim w okresie największej prosperity Ormian w tym mieście.
Założenie osobnej księgi rachunkowej było ważnym etapem rozwoju kancelarii gminnej. Od 1464 roku prowadzona była przez starszych gminy księga, w której protokołowano posiedzenia Rady Starszych (kipcz.: ketchojałych) i sądu duchownego (kipcz.: kahanalch, duchowni tora).
Osobno spisywano kontrakty przedmałżeńskie (orm.: krorenki/kroronki; pol. Krorąki) i testamenty (orm.: diatiki). Dopiero w 1598 roku założono trzeci rodzaj ksiąg kancelaryjnych, w których notowano uchwały w sprawach podatkowych i ich wykonanie, a także różnego rodzaju wydatki gminy.
Wszystkie księgi były przechowywane w rezydencji starszych przy katedrze, w tak zwanym chucu. Ze Wstępu do tomu, autorstwa Krzysztofa Stopki. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
