W drugim tomie Kultur Żydów profesor David Biale z zespołem badaczy reprezentujących przeróżne dyscypliny i ośrodki badawcze prezentuje dalsze dzieje kształtowania się kultur żydowskich w złożonym procesie, z jednej strony adaptacji do kultur nieżydowskich, z drugiej? oporu wobec nich, po raz kolejny udowadniając, iż raczej niż o jednej kulturze żydowskiej należy mówić o wielu kulturach Żydów.
Przedmiotem szkiców, będących misternie skonstruowanymi analizami komponentów dziedzictwa jednocześnie materialnego, jak i duchowego, są losy społeczności żydowskich żyjących w diasporze od VII do XVIII wieku, m.in.
Żydów sefardyjskich na Półwyspie Iberyjskich w późnym przeciętniewieczu, Żydów mieszkających w Rzeczypospolitej Obojga Narodów czy włoskich Żydów u progu epoki nowożytnej. Autorzy odcieni diaspory umiejętnie przekraczają przy tym opozycje trwale już wpisane w studia nad kulturami żydowskimi? pomiędzy izolacją a asymilacją czy elitarnością a popularnością.Któregoś roku w XV wieku powstała śladowa metaliczna szkatuła.
[...] miała być prezentem ślubnym dla mieszkającej w północnych Włoszech panny młodej, prawdopodobnie do przechowywania kluczy do jej bieliźniarki. Na wieku szkatuły znajdują się malutkie cyfry, oznaczające po hebrajsku liczbę rozmaitych rodzajów bielizny i odzieży z ich włoskimi nazwami zapisanymi hebrajskimi literami: obrusy, ręczniki, koszule męskie, żeńskie halki, chusteczki do nosa [...].
Jakie w tej mocnej epoce były relacje pomiędzy kulturą żydowską a kulturą nie-Żydów, wśród których Żydzi mieszkali? Czego możemy się dowiedzieć z tej szkatuły o samej kulturze żydowskiej? a w szczególności o życiu żydowskich pań? I na koniec, czy na przestrzeni wieków wolno nam mówić o jednej tylko kulturze żydowskiej, czy raczej należy mówić o kulturach żydowskich w liczbie mnogiej, z których każda miałaby być nieszablonowa dla swego czasu i miejsca? To część z tych właśnie pytań, które Kultury Żydów stawiają i na które próbują odpowiedzieć.(David Biale, Przedmowa: Ku historii kulturowej Żydów).
