Wydane według pomysłu i pod redakcją profesora Davida Bialego trzytomowe dzieło o kulturach Żydów prezentuje najwyższy poziom humanistyki. Jest zbiorem wyśmienicie napisanych esejów i prezentuje to, co można nazwać zmienną duchowością i obyczajowością Żydów w zmieniającym się otoczeniu społecznym.
Nadrzędna teza tego dzieła jest wyrazista: nie ma czegoś takiego jak ponadhistoryczna tożsamość Żydów. Tych tożsamości jest niemało, a Żydzi zachowują swoją indywidualność nie tyle przez oddzielenie się od innych kultur, ile poprzez zetknięcie z innymi narodami; akulturacja prowadziła w głównej mierze do wytworzenia na styku dwóch społeczności jakiejś swoistej odmiany żydowskiej kultury.
Z kolei w próbach separowania się od otoczenia często zapożyczano i stosowano na własny użytek motywy i symbole dostępne już wcześniej w zastanym otoczeniu kulturowym. Dotyczy to języków, literatury, sztuki, zdobnictwa czy myśli filozoficznej.
Warto sięgnąć po książkę, by zobaczyć, jak odważnie i interesująco można uprawiać historię kultury. Z pierwszego tomu Kultur Żydów dowiemy się sporo o dziejach Żydów od starożytności na Bliskim Wschodzie po czasy włoskiego renesansu.
