Twórczość prozatorska Brunona Schulza jest jednym z najciekawszych i najszerzej dyskutowanych zjawisk w literaturze polskiej XX wieku. Silnie zmetaforyzowany język, poetyckość opisów, a także mitologizacja świata to bodaj na ogół przywoływane kategorie charakteryzujące to pisarstwo. W książce tej podjęto próbę wydobycia dziejów pewnej rodziny, pewnego domu na prowincji nie z ich realnych komponentów, zdarzeń, charakterów czy prawdziwych losów, ale poszukując ponad nimi mitycznej treści, sensu ostatecznego owej historii – pisał Schulz w jednym z autokomentarzy.
Autor Xięgi bałwochwalczej był artystą wszechstronnym, którego wyobraźnia i samoświadomość silnie inspirowały kolejne pokolenia poetów, pisarzy, krytyków i badaczy literatury. Niniejszy zbiór zawiera opowiadania z obu wydanych za życia pisarza tomów prozatorskich, Sklepów cynamonowych (1933) i Sanatorium pod Klepsydrą (1937), a także opowiadania rozproszone, a także dobór esejów, tekstów krytycznych oraz listów. W doskonałym Wstępie Jerzy Jarzębski rekonstruuje historycznoliteracki moment, w którym narodziła się twórczość Schulza, śledzi jego lektury i fascynacje, a także podsuwa Czytelnikom widoczne tropy interpretacyjne.
Książka ukazuje się w cyklu Wzorcowe tomy BN na stulecie kolekcji.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Bruno Schulz
Bruno Schulz (1892–1942) – jeden z najważniejszych prozaików polskich XX wieku, rysownik i krytyk literacki. Urodził się w Drohobyczu, w rodzinie galicyjskich Żydów. Dwukrotnie podejmował studia architektoniczne we Lwowie, niedługo studiował w wiedeńskiej Akademii Sztuk przepięknych, lecz problemy zdrowotne i I wojna światowa nie pozwoliły mu dokończyć formalnej edukacji. W 1925 roku opublikował kolekcję rysunków zatytułowaną Xsięga bałwochwalcza. Aby utrzymać rodzinę, pracował w szkołach i gimnazjach jako nauczyciel rysunku, robót ręcznych oraz matematyki. Pierwszy zbiór opowiadań Sklepy cynamonowe (1933), wydał dzięki zaangażowaniu Zofii Nałkowskiej, która wprowadziła go w warszawskie środowisko literackie. Kolejny i ostatni tom prozatorski Schulza, Sanatorium pod Klepsydrą, ukazał się w roku 1937. Wybuch wojny położył kres jego twórczości. Zginął 19 listopada 1942 roku w pobliżu swego pierwszego domu rodzinnego przy drohobyckim Rynku, zastrzelony przez gestapowca.
Jerzy Jarzębski
Jerzy Jarzębski (1947) – badacz, krytyk i historyk literatury polskiej, eseista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego; znawca współczesnej polskiej prozy oraz krytyki literackiej. Autor monografii Witolda Gombrowicza, Stanisława Lema i Brunona Schulza i edytor ich dzieł. Za swoją rozprawę doktorską o prozie Gombrowicza, zatytułowaną Powieść jako autokreacja (1984), otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Brücknera, a także Nagrodę Fundacji im. Kościelskich. W 1991 roku został uhonorowany Nagrodą im. Kazimierza Wyki za wybitną działalność...
