Preparator

Przebieracz i obmacywacz trupów, zimny doktor, preparator, czyli ten, kto przygotowuje zwłoki przed pochówkiem. Praca, którą para się główny bohater powieści, otrzymała rozmaite eufemistyczne nazwy, bo stanowi tabu. Ktoś musi ją wykonywać, lecz ludzie nie chcą o tym na co dzień pamiętać, brzydzą się. Tytułowy preparator prawidłowo wie, iż jest naznaczony społecznym piętnem – i coraz bardziej popada w osamotnienie. W świecie, w którym żyje, każdy nosi w sobie złość. Wycofany ojciec, zrzędliwa matka z wiecznymi pretensjami, apodyktyczna siostra, nieszczęśliwa w małżeństwie żona. Na życie składają się żal, poczucie straty, niezadowolenie. Gdzieś tam rodzi się zło… Od wydawcy: "Czy śmierć weszła na świat poprzez zawiść diabła? A może wiara w nadnaturalne pochodzenie Złego i zła jest zbyteczna? Bo ludzie i tak sami potrafią zdobyć się na każdą niegodziwość? Co do tego nie mam ostatecznej pewności. Jednak to właśnie te dwie myśli nieprzerwanie prześladowały mnie podczas pisania «Preparatora»". Hubert Klimko-Dobrzaniecki "Po lekturze przyszła mi do głowy groźna myśl. Może sami sobie tworzymy zło w świecie, w którym żyjemy? Czy gdyby bohater «Preparatora» spotkał wcześniej kogoś, kto zachowałby się wobec niego inaczej, nie byłoby go tutaj, gdzie jest, i nie stałoby się to, co się stało? Sprawca jest więc tylko wykonawcą, lecz motorem jesteśmy... My?" Tomasz Sekielski Powyższy opis pochodzi od wydawcy.