Czy za 100 - 200 lat nasze prawnuki i praprawnuki będą żyć w otoczeniu androidów – człekokształtnych robotów, wyekwipowanych w nienaturalną inteligencję? Czy takie bliźniaczo podobne do człowieka automaty będą dla ludzi pomocą, ale i konkurencją? Czy android – perfekcyjny żołnierz i android – nadzwyczajna kochanka, to jedynie fantazje autorów powieści i filmów science fiction, czy także zbliżający się coraz szybciej nieuchronny efekt kolejnej technicznej rewolucji?
Bohaterką tego opowiadania jest android – człekokształtna kobieta – robot, wyekwipowana w sztuczną inteligencję. Ma świadomość istnienia, poczucie odrębności, jest atrakcyjna i za każdym razem może wyglądać tak, jakby miała nie więcej, aniżeli dwadzieścia lat. Ukończyła studia medyczne, a popularność przyniósł jej udział w spotkaniach z przedstawicielami obcej cywilizacji i działalność społeczna.
Wspomnienia Samanty wskazują na to, iż jej istnienie, czyli „życie”, oscyluje wokół dwóch podstawowych płaszczyzn – określenia swojego miejsca wśród ludzi i seksu. Pozostała tak skonstruowania, że każdy kontakt fizyczny, a zwłaszcza seks z żywymi mężczyznami, powoduje jej przyjemność. Jej nienaturalna inteligencja nie wykazuje odczuwalnych oporów przed zmianami partnerów, seksem zbiorowym i ogólną rozwiązłością. Połowa jej wspomnień dotyczy przygód seksualnych. Ich opis jest czasem wyjątkowo szczegółowy, ale nie wulgarny. Jednak druga połowa wskazuje na jednoczesne poszukiwanie komunikacji z ludźmi, przyjaźni, wzajemnej pomocy i psychicznego przywiązania. A nawet czegoś, co może być lubiane za miłość.
bezpłatny fragment:
