Książka tematycznie poświęcona jest chmurom oraz wszystkim zjawiskom z nimi związanym – przeróżnym opadom, mgle, burzy, tęczy; pogodzie czy niepogodzie. Dla fizyków chmura to skupisko cząsteczek wody w postaci pary, zmieniające przy adekwatnej temperaturze swój stan w ciekły lub stały, wytwarzając opady deszczu, gradu czy śniegu.
A czym są zatem dla humanistów? Chmury nie są jednolite, stanowią całą gamę różnych tworów, które człowiek obserwuje i te obserwacje przetwarza zgodnie ze swymi potrzebami. Meteorolog albo wprawny obserwator potrafi na podstawie chmur przygotować prognozę pogody, biolog oszacować możliwości rozwoju środowiska naturalnego, artysta uwiecznić je w swych dziełach, a humanista, wykorzystując, wiedzę o świecie pokazać ich rolę w życiu człowieka.
Chmury od wieków fascynowały człowieka, ich piękno pochłaniało, a groza przerażała zarówno twórców, jak i zwykłych ludzi, czego dowodem są wytwory ludzkiej działalności artystycznej i teksty folklorystyczne.
Chmury za każdym razem były kojarzone w dwojaki sposób: jako niewinnie sunące po niebie obłoki albo groźnie wypiętrzające się kowadła burzy. Ludzkość oczekiwała z nich zbawiennych, życiodajnych opadów deszczu czy śniegu, ale też chroniła się przed ich niszczącymi siłami.
za każdym razem jednak patrzyła z podziwem na te niewyobrażalne twory natury.
