Wojciech Zabłocki w monografii Grzymisława Ingwarówna, księżna krakowsko-sandomierska przedstawia spójny obraz życia, a także działalności księżnej Grzymisławy, żony Leszka Białego. Narracja prowadzi czytelnika przez jej małżeństwo z władcą Krakowa, narodziny dzieci książęcej pary, mord na Leszku, walkę Grzymisławy o podanie schedy po mężu synowi, aż po jej działalność fundacyjną u schyłku życia. W rozdziale pierwszym autor opisuje postępujące rozwarstwienie rycerstwa, relacje pomiędzy książętami i małopolskim możnowładztwem i stosunki krakowskich książąt z Romanowiczami. Kanwę dla tych kwestii stanowi opis wczesnych rządów Leszka Białego. Rozdział drugi koncentruje się wokół dwóch koncepcji pochodzenia księżnej, okoliczności zawarcia przez nią małżeństwa z Leszkiem i narodzin ich dzieci. Kończy go rozległy opis wydarzeń gąsawskich, kluczowych dla losów księżnej. Rozdział trzeci traktuje o walkach księżnej z Konradem Mazowieckim o tron krakowski i księstwo sandomierskie. Autor zestawia stanowisko rycerskich rodów oraz poszczególnych możnych wobec zaistniałego konfliktu. W ostatnim rozdziale autor rekonstruuje wpływ, jaki księżna wywierała na późniejsze panowanie syna, w szczególności jego religijne inicjatywy. Pracę wieńczy wielka bibliografia.
Wojciech Krzysztof Zabłocki (ur. 1986 w Bydgoszczy) – z wykształcenia historyk (Uniwersytet Kazimierza wielkiego w Bydgoszczy, 2010) i filolog (Uniwersytet Gdański, 2012), obecnie nauczyciel, lektor i tłumacz. Jego zainteresowania naukowe dotyczą polskiego przeciętniewiecza, a w szczególności okresu rozbicia dzielnicowego. W swej pracy badawczej zajmuje się także Cesarstwem Bizantyńskim i nowymi ruchami religijnymi średniowiecznej Europy.
