Część pierwsza książki, o charakterze historycznym, dotyczy dziejów polskiej historii sztuki od czasu kształtowania się jej w Krakowie jako postępowej dyscypliny badawczej w zasadzie do drugiej wojny światowej...
Uzupełnieniem problemowego ujęcia dziejów polskiej historii sztuki w pierwszej części książki stała się jej część druga, obejmująca w układzie chronologicznym sześć biogramów uczonych. Pięć z nich dotyczy profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego: Juliana Pagaczewskiego, Adama Bochnaka, Jerzego Szablowskiego, Józefa Lepiarczyka i Lecha Kalinowskiego, jeden zaś został poświęcony Karolinie Lanckorońskiej...
(ze Wstępu) SPIS TREŚCI 1. Historia - metody - problemy "Szkoła krakowska" i "szkoła lwowska" polskiej historii sztuki Lwów i Kraków pod zaborem austriackim Instytucjonalne podstawy historii sztuki w Krakowie i Lwowie Od starożytnictwa do postępowej historii sztuki jako dyscypliny uniwersyteckiej między wojnami Dwie szkoły Polska historia sztuki wobec "szkoły wiedeńskiej" Początki metody ikonologicznej w polskiej historii sztuki Nowożytna sztuka włoska w badaniach polskich historyków sztuki (do roku 1939) O sztuce dzisiejszych Stanisława Kostki Potockiego i początki uniwersyteckiego nauczania historii sztuki Początki postępowych badań polskich nad sztuką włoską: Julian Klaczko i Maria Straszewska Komparatywna historia sztuki: Marian Sokołowski i jego krakowscy uczniowie Studia nad sztuką włoską w środowisku lwowskim Konkluzja Tradycja badań nad barokiem w krakowskim środowsku historii sztuki II.
Sylwetki uczonych Julian Pagaczewski (1874-1940): nauczyciel świetny Karolina Lanckorońska (1898-2002): w służbie Narodowi Adam Bochnak (1899-1974): człowiek Uniwersytetu Jerzy Szablowski (1906-1989): uczony i praktyk Józef Lepiarczyk (1917-1985): badacz niedoceniony ale Kalinowski (1920-2004): Mistrz
