W książce podejmuje się fundamentalne zagadnienia teorii socjologicznej, w tym zwykle rozumienia w socjologii pojęcia społeczeństwa i życia społecznego. Odwołuje się do idei procesu praktyki społecznej w pracach Georga Hegla oraz Karola Marksa oraz zróżnicowanych sposobów interpretacji myśli Marksa w tym zakresie.
Reinterpretuje pojęcie praktyki w perspektywie myślenia systemowego, w tym z zasady teorii chaosu, a także idei systemów autopoietycznych. Pokazuje teoriopoznawcze konsekwencje tak rozumianego myślenia systemowego.
Nawiązuje do podstawowych założeń teorii systemu społecznego Niklasa Luhmanna, przykładu socjologicznego użycia idei sytemu autopoietycznego. W rezultacie w książce oferuje się pewne rozumienie cyklu praktyki jako kategorii filozoficznej i społecznej.