"(...) Tak, moje życie jest ważne, ale ważna jest dla mnie na dodatek przyjaźń z Verą. (...) Czasem wydaje mi się, że takie patrzenie – widzenie i odczuwanie komplikuje moje czy jej życie. (...) Cholera wie, jak to nazwać?!
Vera żeby pewnie umiała to ująć, zdeterminowana w szukaniu prawdy i w nazywaniu tego, co odkrywa. Choć czasem nie przepuści! bardzo wówczas, gdy przeczuwa w człowieku potencjał, widzi zasoby, ryzykuje wtedy złość delikwenta, którego prowokuje do odkrycia prawdy, nowej rozwojowej prawdy.
Mnie także czasem nie przepuszcza i powinnam to uznać za zaszczyt, wyróżnienie, choć wkurza mnie tymi swoimi wnikliwymi pytaniami, jak nie wiem co! Patrzy wtedy tak jakoś inaczej, tak łagodnie, a jednocześnie jakoś przenikliwie (...).
A logiczny umysł jak pajac nawykły do starych, wyuczonych gierek nie odpuszcza, produktywny wielce w logicznych powtarzalnych schematach, uparty jak stary osioł, objuczony zbędnym balastem… ale wie jak go nosić, więc czuje się kompetentny i bezpieczny.
A tu nie, szansa nie daje za wygraną. Entuzjazm, nie całkiem jeszcze umarły w mej dojrzałej, z lekka podstarzałej skorupie, udającej swe najlepsze kwitnące lata, nie daje mi spokoju! Lęk pręży swe nadwątlone zużyciem lat wielu muskuły i stawia do pionu skorupę pragnącą życiodajnej źródlanej wody.
A Vera patrzy tylko w swój oryginalny sposób i czeka cierpliwie na moją ripostę ironiczną, uśmiecha się delikatnie, bo wie swoje, wie swoje. Małpa jedna, wie swoje i nie daje się zbić z tropu! (...)".
Wanda Świtała-Rak, z domu Czajkowska, urodzona w Rybniku, skończyła filologię polską na Uniwersytecie Śląskim. Pracowała w liceach ogólnokształcących w Rybniku i Żorach, a także MDK w Rybniku jako nauczycielka i instruktorka teatralna.
Prowadziła teatr młodzieży i dorosłych. Spektakle jej zespołów teatralnych wielokrotnie były nagradzane nagrodami wojewódzkimi i ogólnopolskimi, m.in. Złotą Maską na Ogólnopolskim Festiwalu dla Dzieci i Młodzieży, nagrodą na Tyskich Spotkaniach Teatralnych czy na Ogólnopolskim Festiwalu "Teatr wewnątrz".
obecnie, po uzupełnieniu wykształcenia w tym kierunku, pracuje jako psychoterapeutka i trenerka w Ośrodku Psychoedukacji Homosum w Rybniku. Debiutowała wierszami w rybnickiej gazetce "Chodzą słuchy" i miesięczniku "Tajemnice Umysłu".
Jest współautorką tomiku poezji "Nasz Scenariusz" i "Jesienna Symfonia". Jej artykuły były publikowane w "Polonistyce" i "Języku polskim w szkole średniej", a także w "Tajemnicach Umysłu".
