W monografii zaprezentowano oryginalne wyniki prac autorskich, mających na celu opracowanie metod i algorytmów umożliwiających zwiększanie objętości systemów bezprzewodowych z poszerzonym widmem, wykorzystujących technologię rozpraszania bezpośredniego. Przedstawiono metody przydziału zasobów, a w szczególności algorytmy akceptacji nowych połączeń w stacji bazowej sieci komórkowej 3G, wykorzystującej wielodostęp ze zwielokrotnieniem kodowym (CDMA). Zaprezentowano dwie grupy algorytmów, jedną asygnowaną dla systemów opartych na komutacji kanałów, a także drugą dla systemów wykorzystujących komutację kanałów do realizacji usług rozmównych i komutację pakietów do usług transmisji danych. Opisane algorytmy wykorzystują aktualną wartość mocy transmitowanej ze stacji bazowej jako wskaźnik obciążenia na łączu w dół oraz procedury kolejkowania i degradacji zgłaszanych żądań połączeń. Działanie algorytmów zweryfikowano dla środowiska makrokomórkowego z zastosowaniem symulacji komputerowej. Zamieszczone wyniki badań wskazują na możliwość uzyskania około 50–procentowego wzrostu przepustowości komórki przy wykorzystaniu opisanych algorytmów zarządzania zasobami radiowymi w sieci komórkowej 3G WCDMA.
Przedstawiono także świeże metody odbioru sygnałów w systemach z transmisją równoległą, która może być techniką używaną np. Do realizacji warstwy fizycznej bezprzewodowych sieci komputerowych o znacznych przepływnościach. Zaprezentowane odbiorniki z redukcją interferencji (należące do grupy odbiorników nieliniowych) i odbiorniki MMSE i dekorelacyjny (należące do grupy odbiorników liniowych) cechują się niewielką złożonością, gwarantując jednocześnie widoczną ulepszenie jakości transmisji w porównaniu z odbiornikiem konwencjonalnym (RAKE). Działanie opisanych odbiorników zweryfikowano dla środowiska wewnątrz budynków przy wykorzystaniu symulacji komputerowej. Uzyskane wyniki potwierdzają,realne jest zmniejszenie mocy sygnałów transmitowanych z punktów dostępowych WLAN o 3–5 dB przy zachowaniu wymaganej jakości transmisji, co zezwala na powiększenie ilości punktów dostępowych i dzięki czemu wzrost obszerności systemu bezprzewodowego.
Przedstawiono także świeże metody odbioru sygnałów w systemach z transmisją równoległą, która może być techniką używaną np. Do realizacji warstwy fizycznej bezprzewodowych sieci komputerowych o znacznych przepływnościach. Zaprezentowane odbiorniki z redukcją interferencji (należące do grupy odbiorników nieliniowych) i odbiorniki MMSE i dekorelacyjny (należące do grupy odbiorników liniowych) cechują się niewielką złożonością, gwarantując jednocześnie widoczną ulepszenie jakości transmisji w porównaniu z odbiornikiem konwencjonalnym (RAKE). Działanie opisanych odbiorników zweryfikowano dla środowiska wewnątrz budynków przy wykorzystaniu symulacji komputerowej. Uzyskane wyniki potwierdzają,realne jest zmniejszenie mocy sygnałów transmitowanych z punktów dostępowych WLAN o 3–5 dB przy zachowaniu wymaganej jakości transmisji, co zezwala na powiększenie ilości punktów dostępowych i dzięki czemu wzrost obszerności systemu bezprzewodowego.
