Książkę należy uznać za pozycję nad wyraz ważną w kontekście wyzwań, jakie napotyka w swoim rozwoju sektor elektroenergetyczny, czyli produkcja, przesył, dystrybucja i sprzedaż takich podstawowych nośników energii końcowej, jak energia elektryczna i ciepło (a współcześnie w rosnącym stopniu także chłód). Praca przekonywująco dowodzi, że jednoczesna (równoległa) realizacja celów zrównoważonego rozwoju wymaga istotnej dywersyfikacji technologicznej podsektora wytwarzania. Tak samo przekonywująco wykazuje, iż forsowany do niedana (a w niektórych krajach - jak Polska - i dziś) pogląd o strategicznym znaczeniu energetyki jądrowej dla bezpieczeństwa czy bilansowania mocy i dostaw w warunkach rosnącego udziału OZE jest nietrafny (wątpliwy) w kontekście stale i szybko rosnących (a także trudno przewidywalnych) kosztów i znikomej elastyczności produkcji energii w elektrowniach jądrowych. Uzasadnia,pokaźny i rosnący potencjał dla wzrostu bezpieczeństwa energetycznego i spadku kosztów zakupu energii (energii elektrycznej w szczególności) ma aktywne zarządzanie popytem.
stanowczym celem książki jest identyfikacja najszczególniej znaczących determinant jednostajnego rozwoju elektroenergetyki, w tym zwłaszcza podsektora wytwarzania energii elektrycznej. Realizacji tego celu podporządkowana została struktura pracy, na którą składają się trzy rozdziały. Pierwszy z nich jest poświęcony polityce energetycznej i ochrony klimatu UE, która stanowi jedną z najszczególniej rozwiniętych i spójnych na świecie strategii na rzecz stabilnego rozwoju elektroenergetyki. Rozdział drugi poświęcony został energetyce jądrowej, której - jak się jeszcze niedawno wydawało - przypadać miała niezwykle pokaźna rola we wspieraniu najważniejszego rozmiaru stabilnego rozwoju elektroenergetyki, jakim jest radykalne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych. W rozdziale trzecim rozwinięty został problem elastyczności systemów elektroenergetycznych, za którym kryje się ich zdolność do bilansowania podaży i popytu na energię elektryczną.
stanowczym celem książki jest identyfikacja najszczególniej znaczących determinant jednostajnego rozwoju elektroenergetyki, w tym zwłaszcza podsektora wytwarzania energii elektrycznej. Realizacji tego celu podporządkowana została struktura pracy, na którą składają się trzy rozdziały. Pierwszy z nich jest poświęcony polityce energetycznej i ochrony klimatu UE, która stanowi jedną z najszczególniej rozwiniętych i spójnych na świecie strategii na rzecz stabilnego rozwoju elektroenergetyki. Rozdział drugi poświęcony został energetyce jądrowej, której - jak się jeszcze niedawno wydawało - przypadać miała niezwykle pokaźna rola we wspieraniu najważniejszego rozmiaru stabilnego rozwoju elektroenergetyki, jakim jest radykalne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych. W rozdziale trzecim rozwinięty został problem elastyczności systemów elektroenergetycznych, za którym kryje się ich zdolność do bilansowania podaży i popytu na energię elektryczną.
