Prawo karne procesowe — patrząc z perspektywy ostatnich lat — jest jedną z najbardziej dynamicznie modelowanych dziedzin prawa. Świadczą o tym zwykle oznaki dające się zaobserwować w płaszczyźnie normatywnej, w sferze przyjmowanych i uchwalanych aktów prawnych.
Co prawda zmiany te miały rozmaity charakter i różny stopień szczegółowości, niemniej jednak nie służyły stabilizacji rzeczywistości prawnej, jakże znacznej dla środowiska policyjnego, prokuratorskiego i sędziowskiego.
Novum zawsze bowiem pociąga za sobą nie tylko obawy i naturalną wrogość, ale i problemy z niewłaściwym stosowaniem wdrożonych rozwiązań, wynikające z ograniczeń organizacyjnych lub kadrowych, bądź również nieprawidłowej wykładni.
Stroniąc od oceny poszczególnych korektur — jako iż wszystkim dotychczasowym nowelizacjom przyświecała idea poprawy produktywności progresywnania i czynności, zgodnie z oczekiwaniami społeczeństwa taniego, produktywnego i produktywnego cyklu — w charakterze swoistej rekapitulacji zaakcentować należy, iż nie chodzi zatem wyłącznie o prędkość nowoczesnania rozumianą jako wartość samą w sobie,głównie o uwzględnienie istoty treści tego prawa.
Podejmując się próby dotrzymania kroku ustawodawcy, oddajemy do rąk Czytelników niniejszą publikację, żywiąc przy tym nadzieję, że okaże się ona przydatna wszystkim, którzy pragną dokonać pewnej syntezy i usystematyzowania wiedzy z zakresu cyklu karnego, a w rezultacie pełniejszego jej wykorzystania w praktyce.
Zaproponowana forma, grafiki, tabele i wyliczenia punktowe — w naszym założeniu — mają ułatwić zrozumienie poszczególnych instytucji występujących w polskim procesie karnym.
