Wojciech Dudzik proponuje rozpoznanie i interpretację funkcji, a także form obecności maski, rozumianej jako przedmiot materialny, we współczesnej kulturze europejskiej i polskiej. Poddaje weryfikacji przeświadczenie, że maska – wskutek sekularyzacji i desakralizacji w warunkach globalizacji kultury – straciła swoje znaczenie „pierwotnego narzędzia człowieka" i stała się jedynie egzotyczną ozdobą, zabawką, eksponatem muzealnym.
Książka przeciwstawia się utartym poglądom o marginalizacji maski we współczesnej kulturze europejskiej i przedstawia wyniki najnowszych badań w tym zakresie. Jej zaletą jest analiza najróżniejszego materiału, od maski neoobrzędowej do ochronnej, od maski wykorzystywanej podczas demonstracji politycznych do maski eksponowanej w muzeum.
Autor wykorzystuje dorobek performatyki (pokazując rozumienie maski jako przedmiotu performatywnego, stymulującego zachowanie jej nosiciela), kulturoznawstwa i antropologii widowisk, w trakcie gdy klasyczne dotychczasowe badania miały z zasady charakter etnograficzny i etnologiczny.
