Niniejsza monografia jest w pewnym sensie kontynuacją książki Fizyka na Politechnice Warszawskiej – od Zakładów i Katedr przez Instytut do Wydziału, wydanej poprzez Oficynę Wydawniczą PW w 2015 roku, z okazji 100-lecia Odnowienia Tradycji Politechniki Warszawskiej.
Ze względu na limitowany nakład książka ta trafiła jedynie do wąskiego grona odbiorców, dlatego w obecnej monografii z myślą o młodszym pokoleniu, zwięźle przypomniano historię fizyki na Politechnice Warszawskiej.
Ogólna wymowa nowej monografii jest jednak inna niżeli poprzedniej. Za punkt wyjścia przyjęto dosyć oczywiste założenie, iż siłą napędową nauki na uczelni, w tym przypadku fizyki na Wydziale Fizyki, są profesorowie posiadający tytuł naukowy.
Droga do tego tytułu wymagała obszernej pracy – profesorowie prowadzili badania naukowe na wysokim poziomie, publikowali wyniki w czasopismach o światowym zasięgu, zdobywali granty, rozwijali współpracę międzynarodową, stwarzali zespoły naukowe i kształcili swoich następców.
Sami mieli przy tym swych nauczycieli i mistrzów. W tym miejscu należy doprecyzować, że w monografii chodzi o profesorów, którzy uzyskali tytuł naukowy w ciągu ostatnich 25 lat a zatem w pierwszym ćwierćwieczu istnienia Wydziału Fizyki PW.
Naukowe, i nie tylko naukowe, losy wcześniejszych pokoleń profesorów opisane są we wspomnianej już pozycji Fizyka na Politechnice Warszawskiej. Niezależnie od tego, w tej książce sporo uwagi poświęca się korzeniom naukowym.
w przypadku niektórych profesorów korzenie te sięgają końca XIX wieku.
