Kinematografia japońska od chwili narodzin była związana z literaturą piękną i teatrem. Wytwórnie z upodobaniem sięgały po powieści albo sztuki, prezentowały skrócone wersje przedstawień i zatrudniały aktorów z doświadczeniem scenicznym. Wielkim powodzeniem cieszyły się dramaty rodzinne, których akcja rozgrywała się we współczesnej scenerii, dzięki temu twórcy mogli pokazać znaczące problemy związane z procesem modernizacji społeczeństwa.
W okresie powojennym ważną rolę odgrywały ekranizacje utworów społecznie zaangażowanych oraz rozrachunkowych, prezentujących okrucieństwo wojny. Większość artykułów skategoryzowanych w niniejszym tomie została poświęcona filmom zrealizowanym właśnie w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, ale czytelnik ma okazję zapoznać się w dodatku z adaptacjami powieści pisarzy młodego pokolenia, Banany Yoshimoto i Harukiego Murakamiego, których książki ukazywały się w polskich przekładach
W okresie powojennym ważną rolę odgrywały ekranizacje utworów społecznie zaangażowanych oraz rozrachunkowych, prezentujących okrucieństwo wojny. Większość artykułów skategoryzowanych w niniejszym tomie została poświęcona filmom zrealizowanym właśnie w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, ale czytelnik ma okazję zapoznać się w dodatku z adaptacjami powieści pisarzy młodego pokolenia, Banany Yoshimoto i Harukiego Murakamiego, których książki ukazywały się w polskich przekładach
