nieśmiertelna proza z chłodnych wybrzeży Nowej Szkocji
Alistair MacLeod, jeden z najwybitniejszych kanadyjskich prozaików XX wieku, z rzadko spotykanym kunsztem, mądrością i ciepłem opisuje życie rybaków i górników z Nowej Szkocji. Polscy czytelnicy znajdą w jego prozie to wszystko, za co pokochali już powieści jego rodaka Michaela Crummeya: ascetyczną i zachwycającą przyrodę, bohaterów twardych, zawziętych, ale na swój sposób romantycznych, piękno i trudy życia rodzinnego – a na dodatek niezwykłą, dojmującą tęsknotę mieszkańców Cape Breton za Szkocją, ojczyzną ich przodków, porzuconą przed wieloma pokoleniami, ale wciąż obecną w fatalistycznych wierzeniach czy rodzinnych legendach.
Autor, który dorastał na kanadyjskim wschodnim wybrzeżu i do śmierci był z nim silnie związany, pokazuje nie tylko zawzięte zmagania człowieka z ziemią i morzem, ale także obfitość i piękno prostego życia blisko przyrody, a z reguły – blisko ludzi.
Odkrywając przez literaturę najgłębsze prawdy i tajemnice ludzkiego serca, MacLeod zwraca uwagę na przeżycia trudne czy przełomowe,jeszcze na splątane z nimi subtelne radości i nadającą im sens miłość. W jego klasycznej, misternie skonstruowanej prozie każdy cień i lęk wydaje się doskonale jednostajny przez rozbłysk piękna i nadziei, zaś emocje i rozterki targające bohaterami mają charakter tak uniwersalny, iż twórczość ta niejednokrotnie nabiera rozmiaru poruszającej, nieśmiertelnej przypowieści.
"Alistair MacLeod należy do wielkich pisarzy XX wieku. Jest skarbem literatury – nie tylko kanadyjskiej, lecz światowej."
– Michael Crummey
