Ostatni z Nieczujów – proces historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów procesu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów, a także narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych sporo miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, znaczny, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Dzisiaj z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki fason życia, a główną rolę odgrywała powłoka szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego i żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swego rodu i warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory mają jednak ponadto parametry romansu przygodowego, powieści historycznej, a choćby powieści gotyckiej. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)
bezpłatny fragment:
