Rozmowa szlachcica polskiego z cudzoziemcem – utwór Piotra Zbylitowskiego opublikowany w 1600 w Krakowie. Utwór ma formę dialogu. Mieści krytykę nowych mód, afirmację tradycji sarmackiej i pochwałę umiaru i prostoty, które są specyficzne dla szlachty, w przeciwieństwie do kultury dworskiej.
Prostota nie oznacza jednak życia prostackiego i bezkompromisowego, ani ucieczki od cywilizacji. Stanowi raczej poszukiwanie we współczesnym świecie sposobów realizacji cnotliwego życia (za Wikipedią).