UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Zjawiska mistyczne obejmują m.in.: zjawisko niejedzenia (inedii), bilokacji, stygmatyzacji, wizji plastycznych pojawiających się jakby to były zjawiska realne.
Rozumienia i mówienia w językach obcych, których dana osoba nigdy się nie uczyła, ani choćby pośrednio nie miała z nimi kontaktu, poznawanie stanów duszy obcych osób i przepowiadanie wydarzeń, jakkolwiek one nie tkwią w przyczynach naturalnych, lecz zależą od wolnego wyboru człowieka itp.
Autor w sposób drobiazgowy zajmuje się się analizą zjawisk mistycznych jakich doznawała, bądź jakie występowały w jej obecności, u niemieckiej mistyczki Teresy Neumann. Książka jest z tego względu bardzo wartościowa i atrakcyjna zarazem, bowiem powstała jeszcze za życia stygmatyczki, kiedy wiedziono pokaźny, czy to czego Teresa doświadcza, to prawda, czy oszustwo bądź ułuda.
Teresa Neumann z Konnersreuth (1898-1962) niemiecka mistyczka i stygmatyczka. Była członkiem Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, Służebnica Boża. Teresa urodziła się w katolickiej rodzinie krawca w Bawarii.
10 marca 1918 ratując bydło z płonącej stajni wuja, uległa wypadkowi, którego skutkami był paraliż i ślepota. 29 kwietnia 1923, w dzień beatyfikacji Teresy z Lisieux odzyskała wzrok, a 17 maja 1925, w dzień kanonizacji karmelitanki wróciła jej władza w nogach.
13 listopada 1925 wykryto u Teresy zapalenie wyrostka robaczkowego. Poprosiła swoją rodzinę, żeby zabrała ją do kościoła na wspólną modlitwę w intencji powrotu do zdrowia. Następnie zdiagnozowano, iż została uzdrowiona ze wszelkich śladów choroby.
5 marca 1926 Teresa miała zostać obdarzona stygmatami. Na jej rękach, nogach, głowie i boku widoczne były krwawe rany. Co tydzień, od północy w czwartek do godziny trzynastej w piątek jej rany otwierały się i krwawiły.
Traciła dziesięć kilogramów wagi ciała, która naturalnie wynosiła około pięćdziesiąt pięć kilogramów. W trakcie ekstaz, miała obserwować mękę Jezusa, przepowiadać przyszłe wydarzenia i mówić obcymi językami (pomiędzy innymi językiem aramejskim), których nigdy wcześniej nie poznała.
Pomimo cierpień, w pozostałych dniach tygodnia była aktywna i pełna energii. Świadkowie twierdzą, że dzięki modlitwie Teresa upraszała u Boga uzdrowienie chorych ludzi, przyjmując na siebie ich dolegliwości.
W ten sposób chciała pomagać cierpiącym chorym bliźnim. Do jej domu w Konnersreuth pielgrzymowało setki ludzi, prosząc o łaski i wstawiennictwo u Boga. Od 1922 aż do swojej śmierci w 1962 Teresa nie spożywała żadnych pokarmów oprócz codziennej Eucharystii.
Nie nawadniała się od 1927. Dietę tę miała stosować od odprawienia modlitwy, w której prosiła, by choroba pana z jej parafii, przygotowującego się do świeceń kapłańskich, została przeniesiona na jej gardło.
W lipcu 1927, przez okres dwóch tygodni, została poddana obserwacji, którą nadzorowały cztery franciszkańskie pielęgniarki i lekarz. Potwierdzili, iż nie spożywała nic, oprócz jednej Komunii Świętej na dzień.
Nie wykazywała żadnych niepokojących objawów, takich jak zmniejszenie masy ciała, albo odwodnienie. W tym czasie jej mocz był zakwaszony i zawierał jedno z ciał ketonowych - aceton, którego występowanie wskazuje na poszczenie, lecz po okresie dziewięciu dni, gdy jej mocz powtórnie zbadano, okazało się, że miał on odczyn alkaliczny i nie zawierał acetonu, co wskazuje na normalną dietę.
Mimo uczestniczenia w wycieczkach krajoznawczych po Niemczech i prowadzeniu czynnego życia, Teresa nie odczuwała głodu ani zmęczenia. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Teresa_Neumann
