«Второй» древнерусский перевод Апофегмат Беняша Будного Исследование и издание текста Piąty tom linii BIBLIOTEKI PRZEKŁADÓW ROSYJSKICH XVII-XVIII WIEKU Z LITERATURY STAROPOLSKIEJ, który oddajemy właśnie do dłoni czytelników, zamyka proces publikacji poświęconych recepcji najważniejszego dzieła Bieniasza Budnego, czyli niedługich a węzłowatych powieści, które po grecku zową Apoftegmata u naszych wschodnich sąsiadów.
Tym razem przedmiotem naszej uwagi jest tłumaczenie najstarsze (choć umownie nazwane "drugim staroruskim"), powstałe - jak udało się ustalić - w latach 1670-tych, najprawdopodobniej w Urzędzie Poselskim, z którego wywodzi się wielu tłumaczy literatury staropolskiej.
Na monografię konwencjonalnie składa się część analityczna i Aneks. W części analitycznej, podsumowującej i weryfikującej dotychczasowe badania nad przekładem Apoftegmatów, ustalono rzeczywistą liczbę zachowanych odpisów i redakcji najstarszego tłumaczenia, omówiono strategie translatorskie i ujawniono sporo atrakcyjnych świadectw jego recepcji w Rosji XVII-XVIII w.
Aneks gromadzi edycję krytyczną tego przekładu, znanego dotychczas z kilkunastu zaledwie niewielkich fragmentów.
