Dwie opowieści prosto z frontu, w których Steinbeck oczami jednostek prezentuje wojenne piekło
W Była raz wojna Steinbeck opisuje nie bitwy, lecz ludzi. Reportaże zamówione przez „New York Herald Tribune" poświęca odmalowaniu ludzkiego wymiaru drugowojennego konfliktu, którego losy wtedy nie były jeszcze przesądzone. Pisarz jadł i pił razem z żołnierzami, walczył z nimi ramię w ramię. Przebywając na pierwszej linii frontu, widział równocześnie heroizm, jak i tchórzostwo. Jego teksty poruszają bardziej aniżeli jakiekolwiek ogólne opisy batalistyczne, poznajemy w nich losy zwykłych ludzi, którzy – postawieni w sytuacji arcytrudnej – dokonują trudnych wyborów i walczą o życie.
Bomby poszły to natomiast wariacja Steinbecka na temat doświadczeń żołnierzy amerykańskich sił powietrznych. Pisarz poprzez miesiąc podróżował po bazach wojskowych w Stanach Zjednoczonych, wysłuchując opowieści pilotów, nawigatorów, bombardierów, szefów załogi, strzelców pokładowych, radiooperatorów i innych przedstawicieli USAF. Z ich historii Steinbeck złożył poruszający obraz wojny z perspektywy jednostki – koszmaru, w którym śmiech przeplata się z płaczem.
John Steinbeck (1902–1968) – amerykański powieściopisarz, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1962 r. Za „realistyczny i poetycki dar, połączony z subtelnym humorem i ostrym widzeniem spraw społecznych". Jego najmocniej znane powieści to Grona gniewu, Myszy i ludzie i Na wschód od Edenu.
