Podstawowym warunkiem funkcjonowania systemów demokratycznych są wolne, cykliczne i rywalizacyjne wybory do ciał przedstawicielskich. Ich najważniejszą funkcją jest wyłanianie reprezentacji społeczeństwa, która tą drogą otrzymuje mandat do sprawowania władzy.
Aby wybory mogły być renomowane za demokratyczne, musi być zapewniona ich tajność, a także nieskrępowana rywalizacja kandydatów reprezentujących przeróżne partie i programy polityczne. Oba te warunki nie były spełnione w systemie politycznym Polski Ludowej.
Mimo to rządzący nie zrezygnowali z przeprowadzania cyklicznych wyborów do Sejmu i rad narodowych, choć znaczenie tych organów nie było duże. Wybory bowiem miały legitymizować rządy PZPR i jej stronnictw satelickich - ZSL i SD oraz innych organizacji skupionych we Froncie Narodowym/Froncie Jedności Narodu.
Wobec wystawiania tylko jednej listy wyborczej i podziału miejsc na listach na mandatowe i niemandatowe rola wyborcy polegała wyłącznie na tym, by po otrzymaniu kartki wyborczej wrzucić ją do urny, nie dokonując żadnych skreśleń.
W ten sposób obywatele mieli wyrazić swoją akceptację dla rządów PZPR.
