Klasyka literatury japońskiej. Osamu Dazai - pakiet 3 książki
1) Goodbye i wybrane opowiadania
Tajima Shūji, przystojny redaktor bogacący się na czarnym rynku powojennego Tokio, ma jeden problem – zbyt dużo kochanek, z którymi dodatkowo chce się rozstać. Tylko jak sprawić, by zgodziły się wypuścić go z dłoni?
Tak rozpoczyna się Goodbye – ostatni (!), niedokończony utwór Osamu Dazaia, wybitnego pisarza, którego twórczość wciąż zadowala się w Japonii wielką popularnością. Prace nad tą komedią przerwała samobójcza śmierć autora.
Niniejszy zbiór prezentuje przekrój bogatej i różnorodnej twórczości Dazaia. Czytelnik wyszuka tu nie tylko boleśnie szczere wyznania, z których znany jest autor, odnoszące się do jego samotnej młodości, problemów z uzależnieniem czy nieudanych prób samobójczych. W książce znalazły się również pełne ironii i humoru rozważania o przyziemnych aspektach życia, zaskakujące przetworzenia zachodniej tradycji i przestroga, żeby nigdy nie ufać psom.
2) Otogizoshi: Księga japońskich opowieści
Fascynująca interpretacja konwencjonalnych opowieści japońskich osadzona przez autora w realiach II wojny światowej. Uniwersalne historie o uczuciach i zmaganiach z losem opowiedziane są w atrakcyjny, ciekawy sposób, a stare opowieści nabierają nowego sensu w obliczu wojennej tragedii. „Otogizōshi. Księga japońskich opowieści" to świetny przykład na książkę, która pozostając na wskroś „japońska" przemawia też do zachodniego czytelnika.
3) Uczennica
„Poranki są takie, jak aby to powiedzieć, bezczelne. Nie mogę znieść tego mnóstwa smutnych spraw, które mnie wtedy przytłaczają. Nie mogę! Nie mogę! Rano jestem najbrzydsza. Nogi mam ciężkie ze zmęczenia i już nic nie chce mi się robić. To pewnie dlatego, że nie śpię głęboko. „Kto rano wstaje..." – bzdura. Rano jest szaro. Za każdym razem, zawsze równie. Pustka. Kiedy rano leżę pod kołdrą, dopadają mnie czarne myśli. Nic mi się nie podoba. Same różne, nieznośne rozczarowania, wszystkie na raz, wlewają się we mnie, doprowadzają do agonii.
Ranki są podłe".
fragment utworu
Uczennica została napisana na samym początku literackiej kariery Osamu Dazai. Momentalnie jednak zyskała rozgłos – najczęściej dzięki fachowemu użyciu języka. Był to fason, który z powodzeniem mógłby znaleźć się w dzienniku nastoletniej dziewczyny, a równocześnie – bardzo malowniczy i sugestywny. Dziś widzimy w tej opowieści ironiczny opis społeczeństwa i walkę jednostki o wolność. To tematy, które Dazai eksplorował nie tylko w swej twórczości, ale które były także wiodącymi wątkami w jego krótkiej i burzliwej biografii.
Osamu Dazai (właśc. Shūji Tsushima; 1909–1948) to jedna z najważniejszych postaci w literaturze japońskiej. W czasie swego burzliwego – bo naznaczonego uzależnieniami i licznymi próbami samobójczymi – życia zasłynął jako mistrz nowego stylu, świetnie władający językiem, potrafiący głośno wyrazić stany uczuciowe kolejnych pokoleń młodych Japończyków.
Młoda narratorka „Uczennicy" nadal jest na etapie odkrywania siebie, a produkowana przez Dazai kronika jej emocjonalnych przemian jest arcydziełem.
Thomas Rimer, University of Pittsburgh
jednak przedstawione w solidnym czasie, miejscu i kulturze, przesłanie i przestroga od Dazai posiadają wydźwięk uniwersalny.
David Stahl, Binghamton University SUNY
Osamu Dazai (właśc. Shūji Tsushima; 1909-1948) to jedna z najważniejszych postaci w literaturze japońskiej. W czasie swojego burzliwego – bo naznaczonego uzależnieniami i licznymi próbami samobójczymi – życia zasłynął jako mistrz nowego stylu, nadzwyczajnie władający językiem, potrafiący głośno wyrazić stany uczuciowe kolejnych pokoleń młodych Japończyków.
