1) Goodbye i wybrane opowiadania Tajima Shūji, przystojny redaktor bogacący się na czarnym rynku powojennego Tokio, ma jeden problem – zbyt sporo kochanek, z którymi dodatkowo chce się rozstać. Tylko jak sprawić, by zgodziły się wypuścić go z dłoni? Tak inicjuje się Goodbye – ostatni (!), niedokończony utwór Osamu Dazaia, wybitnego pisarza, którego twórczość wciąż cieszy się w Japonii wielką popularnością.
Prace nad tą komedią przerwała samobójcza śmierć autora. Niniejszy zbiór pokazuje przekrój bogatej i różnej twórczości Dazaia. Czytelnik wynajdzie tu nie tylko boleśnie szczere wyznania, z których znany jest autor, odnoszące się do jego samotnej młodości, problemów z uzależnieniem czy nieudanych prób samobójczych.
W książce znalazły się dodatkowo pełne ironii i humoru rozważania o przyziemnych aspektach życia, zaskakujące przetworzenia zachodniej tradycji, a także przestroga, żeby nigdy nie ufać psom. 2) Otogizoshi: Księga japońskich opowieści Fascynująca interpretacja tradycyjnych opowieści japońskich osadzona przez autora w realiach II wojny światowej.
Uniwersalne historie o uczuciach i zmaganiach z losem opowiedziane są w interesujący, ciekawy sposób, a stare opowieści nabierają nowego sensu w obliczu wojennej tragedii. „Otogizōshi. Księga japońskich opowieści" to genialny przykład na książkę, która pozostając na wskroś „japońska" przemawia także do zachodniego czytelnika.
3) Uczennica „Poranki są takie, jak aby to powiedzieć, bezczelne. Nie mogę znieść tego mnóstwa smutnych spraw, które mnie wtedy przytłaczają. Nie mogę! Nie mogę! Rano jestem najbrzydsza. Nogi mam ciężkie ze zmęczenia i już nic nie chce mi się robić.
To pewnie dlatego, iż nie śpię głęboko. „Kto rano wstaje..." – bzdura. Rano jest szaro. Zawsze, za każdym razem równie. Pustka. Kiedy rano leżę pod kołdrą, dopadają mnie czarne myśli. Nic mi się nie podoba.
Same różne, nieznośne rozczarowania, wszystkie na raz, wlewają się we mnie, doprowadzają do agonii. Ranki są podłe". Fragment utworu Uczennica została napisana na samym początku literackiej kariery Osamu Dazai.
szybko jednak zyskała rozgłos – typowo dzięki mistrzowskiemu użyciu języka. Był to fason, który z powodzeniem mógłby znaleźć się w dzienniku nastoletniej dziewczyny, a równocześnie – wyjątkowo malowniczy i sugestywny.
Dziś widzimy w tej opowieści ironiczny opis społeczeństwa i walkę jednostki o wolność. To tematy, które Dazai eksplorował nie tylko w swej twórczości, ale które były także wiodącymi wątkami w jego krótkiej i burzliwej biografii.
Osamu Dazai (właśc. Shūji Tsushima; 1909–1948) to jedna z najważniejszych postaci w literaturze japońskiej. W czasie swego burzliwego – bo naznaczonego uzależnieniami i licznymi próbami samobójczymi – życia zasłynął jako mistrz nowego stylu, idealnie władający językiem, potrafiący głośno wyrazić stany uczuciowe kolejnych pokoleń młodych Japończyków.
Młoda narratorka „Uczennicy" nadal jest na etapie odkrywania siebie, a stworzona poprzez Dazai kronika jej emocjonalnych przemian jest arcydziełem. Thomas Rimer, University of Pittsburgh jednak przedstawione w solidnym czasie, miejscu i kulturze, przesłanie i przestroga od Dazai mają wydźwięk uniwersalny.
David Stahl, Binghamton University SUNY
